\"Τώρα λευτερώθηκα!\" - 25 χρόνια από την εκδίκηση του Παπαδόσηφου (pics)
Στις 20 Δεκεμβρίου του 1988, ο Γιάννης Παπαδόσηφος σκοτώνει το φονιά του γιου του, Γιάννη Βενιεράκη, μέσα στην αίθουσα του Εφετείου Πειραιά. Εικοσιπέντε χρόνια μετά, το CretePlus.gr θυμάται...
7 Αυγούστου 1983: Ο 27χρονος Μανόλης Παπαδόσηφος συναντά σε μια καφετέρια του Ρεθύμνου τον γνωστό του Γιάννη Βενιεράκη, για να συζητήσουν για ένα προσωπικό τους θέμα.
Οι δύο άνδρες ανεβαίνουν στο πατάρι του καταστήματος και λίγα λεπτά μετά ο 37χρονος Βενιεράκης βγάζει το πιστόλι του και σκοτώνει τον Παπαδόσηφο, πυροβολώντας τον τρεις φορές στο στήθος.
Αιτία της στυγνής δολοφονίας φέρεται να είναι η αντιπαλότητα για μια γυναίκα. Συγκεκριμένα, λέγεται ότι ο Βενιεράκης είχε εξοργιστεί επειδή ο Παπαδόσηφος είχε συμβουλεύσει μια κοπέλα που είχε σχέση με τον 37χρονο, να είναι προσεκτική μαζί του.
Ο δολοφόνος συλλαμβάνεται και καταδικάζεται πρωτόδικα στο Ηράκλειο, σε ισόβια. Θα ασκήσει έφεση, η οποία θα εκδικαστεί πέντε χρόνια μετά το φονικό και συγκεκριμένα τον Δεκέμβριο του 1988, στο Εφετείο Πειραιά.
Τον σκότωσε μέσα στην αίθουσα του Εφετείου
Η δεύτερη δίκη αποφασίστηκε να γίνει εκτός Κρήτης, υπό τον φόβο των Αρχών για αντίποινα από τους συγγενείς του Παπαδόσηφου, φόβος που τελικά επιβεβαιώθηκε...
Το μεσημέρι της 20ης Δεκεμβρίου κι ενώ η διαδικασία ελάμβανε χώρα κανονικά με την κατάθεση των μαρτύρων, ο Γιάννης Παπαδόσηφος σηκώνεται από τη θέση του και προχωράει αργά προς το εδώλιο του κατηγορουμένου.
Ξαφνικά ρίχνει ένα σάλτο και βρίσκεται ακριβώς πίσω από τον Βενιεράκη. Στη στιγμή, βγάζει ένα πιστόλι που κουβαλούσε κρυφά και τον πυροβολεί πέντε φορές.
Στην αίθουσα επικρατεί πανικός. Οι δικαστές έχουν πέσει έντρομοι κάτω από τα έδρανα για να προστατευτούν από τις σφαίρες, ενώ ένας αστυνομικός ορμάει στον Παπαδόσηφο και του παίρνει το όπλο από τα χέρια.
Τα τελευταία λόγια του 37χρονου, ο οποίος ξεψυχάει ελάχιστες στιγμές αργότερα, ήταν "Έφαες με μπλιό!".
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, ο Παπαδόσηφος, πριν σκοτώσει τον Βενιεράκη, φώναξε προς τους δικαστές: "Σεις μωρέ δεν είστε άξιοι να κρίνετε τον φονιά", ενώ αφού πήρε εκδίκηση για τον θάνατο του παιδιού του, φέρεται να είπε: "Τώρα λευτερώθηκα! Δικάστε με σε θάνατο να τελειώνω...".
Πως πέρασε το όπλο στα Δικαστήρια - Ο θρύλος της γενειάδας
Το όπλο με το οποίο ο Παπαδόσηφος σκότωσε τον Βενιεράκη ήταν ένα λούνγκερ, το οποίο, σύμφωνα με τον ίδιο, το είχε πάρει από τους Γερμανούς, μαζί με τον πατέρα του, κατά τη διάρκεια της Μάχης της Κρήτης.
Εκείνη την ημέρα, το είχε αφήσει οπλισμένο και απασφαλισμένο στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου ενός φίλου του, έξω από τα Δικαστήρια.
Την πρώτη φορά που μπήκε στο Εφετείο, πέρασε από τον έλεγχο των αστυνομικών, καθώς δεν το κουβαλούσε μαζί του. Ο Παπαδόσηφος μπήκε και βγήκε από το Εφετείο άλλες δύο φορές. Την τελευταία, πρόσεξε ότι οι άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. δεν του έκαναν έλεγχο.
Έτσι, βγήκε άλλη μια φορά έξω, πήγε στο αμάξι, πήρε το όπλο και επέστρεψε στην αίθουσα για να ολοκληρώσει την αποστολή του...
Ο θρύλος που δημιουργήθηκε από την πρώτη στιγμή, θέλει τον Παπαδόσηφο να κρύβει το λούνγκερ μέσα στη μεγάλη του γενειάδα, που είχε αφήσει εξαιτίας του πένθους του.
Ωστόσο, πολλοί αμφισβητούν την συγκεκριμένη εκδοχή υποστηρίζοντας ότι ένα όπλο δεν είναι δυνατόν να κρυφτεί σε μια γενειάδα.
Έμεινε πέντε χρόνια στη φυλακή
Το νέο της δολοφονίας του 37χρονου φονιά από τον πατέρα του θύματός του, διαδίδεται αστραπιαία στην Κρήτη, αλλά και σε όλη την Ελλάδα.
Αξίζει να αναφερθεί ότι μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης επικρότησε την πράξη του Παπαδόσηφου, που εκδικήθηκε για τον θάνατο του παιδιού του.
Ο Παπαδόσηφος καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 14 ετών, με την ποινή του μειώνεται και τελικά να κάθεται στη φυλακή μόνο πέντε χρόνια. Αφού αποφυλακίστηκε επέστρεψε στο Ρέθυμνο, όπου και έζησε ειρηνικά μέχρι το τέλος της ζωής του.
Πέθανε την άνοιξη του 2012, σε ηλικία 87 ετών. Μέχρι και την τελευταία του πνοή, δεν μετάνιωσε ούτε στιγμή για την πράξη του, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι αν "ο Βενιεράκης ζούσε, θα τον ξανασκότωνε".
Πληροφορίες: "Λόγω τιμής - Ιστορίες κρητικής βεντέτας" του Δημήτρη Ξυριτάκη (εκδόσεις "Μελάνι", 2011) - "Μηχανή του Χρόνου"