Απόψε θα κάνω μια ευχή...
"Τα παιδιά είναι ένα κομμάτι της καρδιάς μας".
Την περασμένη Κυριακή, στις 11 του μήνα το βράδυ λοιπόν, στον αρχαίο χώρο της Γόρτυνας τα παιδιά του 3ου Δημοτικού Τυμπακίου, και του 2ου Δημοτικού Μοιρών, εν όψει του 6ου μαθητικού φεστιβάλ, μας παρουσίασαν το διαχρονικό έργο "Χτυποκάρδια στα θρανία", τονίζοντας τις ιδιαίτερες συμπεριφορές των πλουσιόπαιδων, που φυσικά δεν άλλαξαν στο πέρασμα του χρόνου. Και στη δεύτερη παράσταση, τα παιδιά του 2ου Δημοτικού Μοιρών καυτηρίασαν με το δικό τους τρόπο, τα τεκταινόμενα των καιρών μας. Πρότειναν λύσεις και έκαναν ευχές, πολλές ευχές! Κι όταν τα παιδιά κάνουν ευχές, τότε ο κόσμος αλλάζει και ο Θεός χαμογελάει στη Γη.
Η συγκίνηση ήταν διάχυτη τόσο στα παιδιά, όσο και στους παρευρισκομένους στο χώρο της Αρχαίας Γόρτυνας. Τα πάντα εν αρμονία και κυρίως ο λόγος! Ο λόγος τούτος που ήταν μεστός, από στόματα άγουρων παιδιών που βαδίζουν τα μονοπάτια της ζωής και προσπαθούν ν' ανοίξουν πόρτες προς το φως και την ελπίδα.
Οι φωνές που ακούγονται απ' όλες τις γωνιές του πλανήτη μόνο αισιόδοξες δεν είναι κι αυτά εδώ τα παιδιά μέσα από το λόγο, την κίνηση, τη μουσική τόλμησαν με μοναδικό τρόπο, να μας προβληματίσουν. Να μας κάνουν ν' αναρωτηθούμε και να βουτηχτούμε στον αγώνα μαζί τους, από την αρχή δίχως φόβο, για να τους διώξουμε το φόβο.
Τα παιδιά πρέπει να γελούν κι όχι να φοβούνται, τα παιδιά πρέπει να σχεδιάζουν το μέλλον με αισιοδοξία, αυτό το μέλλον που εμείς - δια των πράξεων μας - τους το προσφέραμε σκοτεινό και αβέβαιο, ή ίσως ανύπαρκτο!
Τα παιδιά στη Γόρτυνα μας ταρακούνησαν, φώναξαν στις ψυχές μας, συγκίνησαν τις καρδιές μας...
Ας αφουγκραστούμε τα παιδιά!
Εύα Καπελλάκη _ Κοντού [Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”].