Οσοι νεότεροι τον γνώρισαν ήξεραν τον καλόκαρδο και μαχητικό Μανώλη Καλλιγέρη που αγωνιζόταν για την επιβίωση των Συσσιτίων της Σπλάντζιας και ταυτόχρονα για την επιβίωση εκατοντάδων άπορων συμπολιτών μας, όπως αναφέρουν τα Χανιωτικα Νέα.

Οι παλιότεροι θα θυμούνται την αντιστασιακή του δράση ή την ανθρωπιά που έδειχνε στα νέα ζευγάρια που πήγαιναν στο υαλοπωλείο του και δυσκολεύονταν να ανοίξουν το σπιτικό τους. Αλλά και το πλούσιο κοινωνικό του έργο μέσα από τις δράσεις του στον Ορειβατικό Σύλλογο, τον Κυνηγετικό Σύλλογο, την Κυνηγετική Ομοσπονδία Κρήτης – Δωδεκανήσου, το Σώμα Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής, την Ένωση Συνταξιούχων Εμπόρων Δυτικής Κρήτης ΟΑΕΕ κ.α.

Ωστόσο, αυτό που θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη όσων παρέστησαν στην κηδεία του, είναι οι εκατοντάδες απλοί άνθρωποι, άνθρωποι του μόχθου, που έσπευσαν πρώτοι στην Αγ. Φωτεινή να ανάψουν ένα κερί για τον «κ. Μανώλη». Τα δάκρυα ενός άστεγου όταν αγκάλιασε το φέρετρο και άφησε πάνω του έναν σταυρό.

Οταν φεύγει ένας σπουδαίος άνθρωπος, μπορείς να δεις το πόσο σημαντικός και άξιος υπήρξε, κοιτώντας στα μάτια των ανθρώπων που βοήθησε, στήριξε, ενέπνευσε. Μέσα από αυτά τα μάτια το έργο του θα παραμένει πάντα ζωντανό.

Το παράδειγμα ζωής και ανθρωπιάς του Μανώλη Καλλιγέρη είναι και η παρακαταθήκη που αφήνει στην τοπική κοινωνία. Καλό παράδεισο.