Αγαπητά μου παιδιά, μέλη της Εκκλησίας των Ρεθυμνίων,

Βρισκόμαστε, για μία ακόμη φορά στη ζωή μας, αλλά και στη ζωή του κόσμου και την ιστορία του, στην αρχή ενός νέου έτους που μας χαρίζει η Χάρη του Θεού, για να εργασθούμε και να εξαγιάσομε τον χρόνο του, κινούμενοι πάντοτε μέσα στην εσχατολογική προοπτική της Δημιουργίας. 

Κάθε τέτοια ευλογημένη χρονική στιγμή γίνεται αφορμή προσωπικής αλλά και συλλογικής ανασκόπησης όσων έγιναν κατά το παρελθόν, θεάρεστων και ψυχωφελών αλλά και δυσάρεστων και ανασταλτικών για την πνευματική μας πρόοδο, με σκοπό την επαύξηση των πρώτων και την μείωση, έως και την πλήρη απάλειψη, των δεύτερων. Αυτό ευχόμαστε να γίνει ιερή πραγματικότητα για όλους, όσοι βαδίζομε στα ίχνη Εκείνου που μας έκανε συμμέτοχους της δόξας Του. Και αυτό Τον παρακαλούμε διαρκώς, «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν» (Εφεσ. ε΄ 16) μέσα στο Σώμα της Εκκλησίας, με τις πτώσεις και τις αναστάσεις μας, με την αμαρτωλότητα και την ειλικρινή μετάνοιά μας, με τις αδυναμίες, τα ατοπήματα, τα λάθη και τα πάθη μας, αλλά και με την ουσιαστική επιστροφή μας στην διαρκώς ανοικτή αγκαλιά Εκείνου που μας προέτρεψε «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι», διαβεβαιώνοντάς μας «καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. ιε΄ 28).

Ενθυμούμαι και σας καταθέτω αυτό που είπε ο Πατέρας και Πατριάρχης μας μια Πρωτοχρονιά στην έδρα της Μητέρας μας Εκκλησίας: «Είναι η αρχή του έτους δι᾿ ημάς τους χριστιανούς μία αφορμή και μία θεία δωρεά δια να επαναπροσδιορίσωμεν την σχέσιν μας με τον χρόνον και με τον άνθρωπον και να απελευθερωθώμεν από τα δεσμά του∙ να συνειδητοποιήσωμεν τι επράξαμεν, τας δικαιοσύνας και τας αδικίας μας επί της γης». 

Αυτόν τον επαναπροσδιορισμό, λοιπόν, εύχομαι πατρικά σε όλους να κάνομε πράξη, για να ειρηνεύσομε με τον εαυτό μας και για να ειρηνεύσει ο κόσμος τελικά. Για να μάθομε να αγαπούμε αληθινά και για να ξαναβρεί η ανθρωπότητα την ανθρωπιά της, αφού διαρκώς εικόνες διαφορετικές, που έρχονται από τους εγγύς και τους μακράν, ακοές πολέμων, εικόνες προσφύγων και μεταναστών, εκπατρισμένων και ανέστιων, θυμάτων εκμεταλλεύσεως ψευδαδέλφων, φανερώνουν το ακριβώς αντίθετο. Και ζητούν την εγρήγορση και την αντίστασή μας. Για να μη χαθεί η πίστη και να μη σβήσει η ελπίδα.

Μετά από αυτήν την αλλιώτικη ευχή, που έρχεται να διαφοροποιηθεί ελαφρά από όσα στερεότυπα το ευχετικό άγχος των ημερών της απαρχής κάθε νέου έτους μας ωθεί να ευχόμαστε συνήθως, επιθυμούμε, προλογίζοντας το Ημερολόγιο της Μητροπόλεώς μας που κρατάτε στα χέρια σας, να σας γνωρίσομε για την αφιέρωσή του τα εξής.

Όπως πράττομε τα τελευταία έτη, έτσι και εφέτος, όγδοο έτος της ταπεινής μας διακονίας στην Τοπική μας Εκκλησία, αφιερώνομε το Ημερολόγιό μας σε έναν Όσιο που γεννήθηκε στον ευλογημένο τόπο μας το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, προερχόταν «εκ Ρυθύμνης», και αποτελεί πρεσβευτή μας πλέον στον ουρανό, μετά την τελείωση της οσιακής του ζωής στο Θεοβάδιστο Όρος Σινά το έτος 1632. Ας έχομε όλοι μας τις πρεσβείες και τις ευχές του Οσίου Ιγνατίου του Σιναΐτου, του εκ Ρεθύμνης, συντροφιά μας στον αγώνα που κάνομε καθημερινά για να γίνεται το Θέλημα του Θεού στη ζωή μας και για να ζούμε με γνώμονα το «πως αρέσει τω Κυρίω» (Κορ. Α΄ ζ΄ 32), και μόνον.

Τα σχετικά με τον Όσιο οφείλονται και πάλι στον Ελλογιμώτατο κ. Εμμανουήλ Δουνδουλάκη, Καθηγητή της Πατριαρχικής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Κρήτης και πολύτιμο στέλεχος της Εκκλησίας, τον οποίο από καρδιάς ευχαριστούμε για το σπουδαίο αγιολογικό του κείμενο, προπάντων όμως για την προθυμία της ψυχής του να συνεισφέρει στην προσπάθεια της Μητροπόλεώς μας να γνωρίσει στο πλήρωμά της τους Αγίους της.

Σας εύχομαι χρόνια πολλά και τρισευλογημένα, γεμάτα θεία δωρήματα, γεμάτα αγάπη, πίστη και ελπίδα στον άρχοντα του χρόνου και της ζωής μας, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, που διασχίζει την Ιστορία, και στον Οποίο ανήκει η δόξα, η τιμή, η προσκύνηση και η ευχαριστία μας για όλες τις φανερές και αφανείς προς εμάς ευεργεσίες Του διαχρονικά.

Σας ασπάζομαι με βαθειά τιμή, χαρά, συγκίνηση και πολλή πατρική αγάπη.