Το μικρό ακριτικό σχολείο των μόλις 61 μαθητών της πολύπαθης Βιάννου παρευρέθηκε και διαγωνίσθηκε ισότιμα μαζί με κάποια από τα κορυφαία δημόσια σχολεία της Ευρώπη χάρη στο κουράγιο, τη θέληση και το πείσμα δύο εξαιρετικών παιδιών που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν με δική τους υπέρμετρη προσπάθεια όλα τα γλωσσικά και γνωστικά εμπόδια που εμφανίζονταν.

Πιο συγκεκριμένα, το Γενικό Λύκειο της ακριτικής Βιάννου βρέθηκε πριν από λίγες ημέρες από το νοτιότερο στο βορειότερο άκρο της Ευρώπης για το διαγωνισμό 2014 European Cansat Competition. Ο Γιώργος Λουλάκης και η Θάλεια Δογκάκη, μαθητές της Β΄ τάξης, με τη συνοδεία του καθηγητή Φυσικής κ. Αστρινού Τσουτσουδάκη χρειάστηκαν από 4 πτήσεις και 2 σχεδόν ημέρες για κάθε κατεύθυνση για να παρευρεθούν στο νησί Andoya που βρίσκεται βόρεια της Νορβηγίας.

Το πείραμα και ο έπαινος στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό Διαστημικής

Ο μικροσκοπικός δορυφόρος που μετέφεραν στις αποσκευές τους, εκτοξεύτηκε με πύραυλο σε ύψος που υπολογίστηκε στα περίπου 1032 μέτρα από τους ίδιους τους μαθητές ενώ κατά την κάθοδο του πραγματοποίησε μετρήσεις του μαγνητικού πεδίου της Γης που βρέθηκαν να είναι απόλυτα σύμφωνες με αυτές του γειτονικού Αστεροσκοπείου της πόλης Tromso. Μια σειρά δοκιμών και πειραμάτων κατά τη διάρκεια των προηγούμενων μηνών οδήγησε σε μια εξαιρετικά ανθεκτική σχεδίαση και κατασκευή που άντεξε τις τεράστιες διαδοχικές επιταχύνσεις σε αντίθεση με αυτούς των περισσοτέρων ομάδων που παρουσίασαν προβλήματα και είτε διαλύθηκαν κατά την εκτόξευση είτε δεν κατάφεραν να μεταδώσουν ασύρματα τα δεδομένα της πτήσης στο σταθμό βάσης.

“Ο δορυφόρος που έφτιαξαν οι μαθητές μας ήταν εξαιρετικά ανθεκτικός παρόλο και από τους ελάχιστους του διαγωνισμού που κατάφεραν να μεταδώσουν όλα τα απαιτούμενα δεδομένα στο σταθμό βάσης αφού δεν παρουσίασε καμιά βλάβη κάτω από τις εξαιρετικά υψηλές διαδοχικές επιταχύνσεις”, δήλωσε o υπεύθυνος καθηγητής Άστρινος Τσουτσουδάκης στο creteplus.gr. Ο κ.Τσουτσουδάκης μάλιστα δεν έκρυψε πόσο υπερήφανος νιώθει τόσο για τους μαθητές που συμμετείχαν στον διαγωνισμό όσο και για τα παιδιά που δυστυχώς δεν κατάφεραν να πάρουν μέρος σε αυτόν, λόγω των τραγικών χειρισμών του  Υπουργείου Παιδείας σε σχέση με τις Πανελλαδικές εξετάσεις.

(Ο κ. Αστρινός Τσουτσουδάκης)

Να σημειωθεί ότι όλος ο ηλεκτρονικός και μηχανολογικός εξοπλισμός έπρεπε να χωρέσει μέσα σε ένα κουτάκι αναψυκτικού ενώ το συνολικό βάρος δεν έπρεπε να υπερβαίνει τα 350 γραμμάρια.

Διάκριση παρά τις δυσκολίες και τις...τρικλοποδιές του Υπουργείου Παιδείας

Στην ομάδα συμμετείχαν μόλις 2 μαθητές λόγω της αλλαγής της ημερομηνίας των Πανελληνίων Εξετάσεων που εμπόδισε την συμμετοχή των παιδιών της Γ Λυκείου που αποτελούσε το καλύτερο κομμάτι του μικρού ακριτικού σχολείου.

Έτσι λοιπόν από την ομάδα ViannoSat μεγάλοι απόντες ήταν οι αριστούχοι και πολυτάλαντοι μαθητές της Γ' τάξης Παναγιώτης Ραπτάκης, Μαρία Ραπτάκη και Δημήτρης Χριστοδουλάκης για τους οποίους το Υπουργείο Παιδείας επιφύλαξε δυσάρεστη έκπληξη λίγους μήνες νωρίτερα αφού μετέθεσε την συνηθισμένη ημερομηνία έναρξης των Πανελλαδικών Εξετάσεων με αποτέλεσμα να συμπέσει με αυτή του διαγωνισμού. Μεγάλη η απογοήτευση των παιδιών μετά από τόσους μήνες σκληρής δουλειάς και προετοιμασίας ενώ αποκαρδιωτική ήταν η στάση του απερχόμενου Υπουργού Παιδείας που δεν απάντησε ούτε καν αρνητικά στην επιστολή των παιδιών για οποιαδήποτε πιθανή λύση που δεν θα αδικούσε φυσικά τους συνυποψηφίους τους.

 Ας σημειωθεί ότι η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα που δεν είχε λάβει υπόψιν της τις ημερομηνίες του δημοφιλούς διαγωνισμού που διοργανώνεται τα 5 τελευταία χρόνια από την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία, στην οποία μετέχει σαν ισότιμο μέλος από την ίδρυση της, την ίδια στιγμή που γίνονται εξαγγελίες για την αναβάθμιση του ρόλου του Λυκείου, για την καταπολέμηση της στείρας γνώσης και άλλα βαρύγδουπα.

“Τα παιδιά ωστόσο που δεν ήρθαν όχι μόνο δούλεψαν αλλά και οι γονείς τους συνεβαλαν τα μέγιστα ώστε να εξασφαλίσουν τα χρήματα από χορηγίες αλλά και από το υστέρημα τους επιδεικνύοντας ένα μοναδικό μεγαλείο ψυχής”, αναφέρει ο κ. Τσουτσουδάκης μιλώντας στο creteplus.gr.

Ο έπαινος που απονεμήθηκε στην ομάδα ViannoSat για την μικρότερη ομάδα που κατόρθωσε ποτέ επιτυχημένη εκτόξευση και αποστολή ήταν η ελάχιστη ανταμοιβή για όλα τα παιδιά και ιδιαίτερα για όσα έμειναν πίσω αφού παρόλο που γνώριζαν ότι δεν θα ταξίδευαν στη Νορβηγία εντούτοις δεν έλειψαν ούτε στιγμή από τις πολύ συχνές συναντήσεις μέσα στη βδομάδα, με έμφαση στα Σαββατοκύριακα, θυσιάζοντας όχι μόνο τον ελεύθερο χρόνο τους αλλά και αυτό από το διάβασμα τους ακόμα και τις παραμονές των εξετάσεων.

Ο διαγωνισμός Cansat

Το όνομα του διαγωνισμού είναι συνδυασμός των λέξεων Can (κονσέρβα) και Satellite (δορυφόρος) : δορυφόροι σε μέγεθος αλουμινένιου κουτιού σόδας εκτοξευθηκαν στο νορβηγικό ουρανό με πραγματικό πύραυλο από τη διαστημική βάση του ερευνητικού κέντρου NAROM.

Δημοφιλής διαγωνισμός

Από το 2010 και μετά η  Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος  (ESΑ), στην προσπάθεια της να προσελκύσει νέους επιστήμονες, διοργανώνει σε συνεργασία με το Νορβηγικό Κέντρο Διαστημικής Εκπαίδευσης (NAROM) έναν από τους πιο δημοφιλείς διαγωνισμούς ανάμεσα σε μαθητές των τελευταίων τάξεων των σχολείων.

Μέσα από τις 50 αιτήσεις συμμετοχής που υποβλήθηκαν από 14 χώρες που είναι μέλη της ESA για τον Ευρωπαϊκό  Διαγωνισμό Cansat 2014, το Γενικό Λύκειο Βιάννου κατάφερε με την πρωτότυπη πρόταση των μαθητών του να είναι ένα από τα 9 σχολεία που ταξίδεψαν στην μακρινή Andoya της Νορβηγίας στις αρχές του Ιουνίου 2014. Οι ομάδες που συμμετείχαν στον διαγωνισμό ήταν 16 με τις υπόλοιπες 7 να είναι αυτές που διακρίθηκαν στους αντίστοιχους Εθνικούς Διαγωνισμούς.

Πολύτιμη βοήθεια από το Δήμιο Βιάννου αλλά και απλούς ανθρώπους

Μια και η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία κάλυψε μόνο τα έξοδα της εκεί διαμονής και διατροφής, το ποσό που απαιτήθηκε για την μετακίνηση της ομάδας προήλθε τόσο από τον τοπικό Δήμο Βιάννου όσο και από χορηγίες επιχειρήσεων αλλά και απλών ανθρώπων της τοπικής κοινωνίας που αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή την προσπάθεια. Στους τελευταίους συμπεριλαμβάνονται ακόμα και οι γονείς των μαθητών που είδαν τα παιδιά τους να μένουν πίσω λόγω εξετάσεων γεγονός που οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι το μεγαλείο της ψυχής αυτής της παραμελημένης και πολύπαθης γωνιάς της Ελλάδας παραμένει αστείρευτο.