Σε ανοιχτή επιστολή τους αναφέρουν χαρακτηριστικά τα εξής:

«Φτάνει πια… Δέκα χρόνια τα παιδιά μας συναγωνίζονται με άνισους όρους.

Οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν κάτω από άθλιες συνθήκες να ξετυλίξουν το κουβάρι της γνώσης, να προετοιμάσουν τους μαθητές για τις πιο κρίσιμες εξετάσεις που καθορίζουν το μέλλον τους.

Οι γονείς κουράστηκαν από τις υποσχέσεις και τη συνεχή  μετάθεση της λειτουργίας του διδακτηρίου του 1ου Λυκείου Ηρακλείου.

Μία προσπάθεια που ξεκίνησε πριν 10 (δέκα) ολόκληρα χρόνια, κόλλησε, ξεκόλλησε, ξανακόλλησε. Και χρειάστηκε πριν 2 χρόνια μια καινούργια επώδυνη εκκίνηση, με αγώνες μαθητών, εκπαιδευτικών, γονέων. Μια τελευταία κινητοποίηση που βρήκε τρόπο να συντονίσει τις προσπάθειες φορέων (Δήμου, Περιφέρειας, βουλευτών, Υπουργείου) και κατάφερε να απεμπλέξει από την γραφειοκρατία το έργο ώστε να γίνει το ΠΡΩΤΟ έργο που θα προκηρυσσόταν με το νέο νόμο. Τότε μας φάνηκε ότι μία αιωνιότητα προβλημάτων, χαμένων ευκαιριών και γενεών μαθητών έφτανε επιτέλους στο τέλος.

Η τελική μας προσπάθεια πια εστιάστηκε στο πώς το έργο αντί να παραδοθεί τον Ιούλιο του 2019, θα παραδιδόταν νωρίτερα ώστε μία τελευταία πολύπαθη γενιά (Γ’ Λυκείου) να προλάβει να προετοιμαστεί και να ξεσκολίσει εντός σχολείου και όχι εντός λυομένων. Όλοι εκτιμούσαμε ότι με καλή θέληση, υπήρχαν οι προϋποθέσεις.

Και πράγματι, όταν άρχισε το έργο, τόσο η εργολήπτρια εταιρία όσο και ο Δήμος με τις υπηρεσίες του έδειξαν να υπερβαίνουν εαυτούς (και μπράβο τους), τόσο πολύ, που τέλη Αυγούστου 2018 δεσμεύτηκαν (εργολάβος και Δήμαρχος) ότι το έργο θα τελείωνε τέλη Σεπτεμβρίου- αρχές Οκτώβρη 2018.

Και ξαφνικά, εκεί που το τέλος έμοιαζε ορατό, τα εναπομείναντα βήματα λιγοστά και οι εργασίες πεπερασμένες, όλα άρχισαν ξανά να κολλάνε, να σέρνονται, να χρονοτριβούν. Η 1 μέρα για μια διαδικασία γινόταν μια εβδομάδα, η 1 εβδομάδα για μια εργασία γινόταν 15 μέρες, οι 10 μέρες για κάτι άλλο γινόντουσαν 1 μήνας… και η ΜΙΑ ΜΕΡΑ που απέμενε για να μπουν τα παιδιά μέσα έμοιαζε να γίνεται ξανά ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ.

Στο μεταξύ σε ότι αφορά την καθημερινότητα:

Εργαστήρια στο σχολείο δεν λειτουργούν αφού μεταφέρθηκαν και στοιβάχτηκαν σε λυόμενες αίθουσες ,γιατί οι υποσχέσεις έλεγαν ότι το κτήριο θα λειτουργούσε κανονικά με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

Τμήματα τάξεων μεταφέρονται από την μια αίθουσα στην άλλη έτσι ώστε να μην  επιβαρύνονται συνεχώς οι ίδιοι μαθητές με το θόρυβο και τη σκόνη του εργοταξίου.

Και κάτω από αυτές τις συνθήκες προσπαθούν οι μαθητές της Γ’  Λυκείου να ανέβουν το Γολγοθά  των Πανελληνίων εξετάσεων.

Όποιος επισκέπτεται το κτήριο διαπιστώνει πως το πολύ σε 20 -25 μέρες μπορεί να έχει τελειώσει και να φιλοξενήσει μαθητές.

Γιατί  πάλι υπάρχει αργός ρυθμός στις εργασίες; Γιατί άραγε; Ποιος ευθύνεται; Γιατί κάποιοι εννοούν να μην καταλαβαίνουν την δυσκολία μαθητών και εκπαιδευτικών, την αγωνία των γονιών;

Σε οποιαδήποτε σύνθετη διαδικασία, σε οποιοδήποτε έργο, υπάρχει μια γκρίζα ζώνη, ένα κρίσιμο σημείο, όπου από τη μια υπάρχει η ισχυρή βούληση να ξεπερνιούνται τα προβλήματα και από την άλλη η άνεση ή η σκοπιμότητα επίκλησης νομιμοφανών ζητημάτων για να τρενάρει η ολοκλήρωση. Τα έχουμε ζήσει χρόνια και τα δύο. Ελπίζουμε τώρα να κυριαρχήσει η βούληση ΟΛΩΝ να ολοκληρωθεί άμεσα το έργο.

Θα ήθελε κανείς τα παιδιά του να εκπαιδεύονται κάτω από αυτές τις συνθήκες;

Εμείς οι γονείς των μαθητών του Καπετανακείου αποφασίσαμε να στηρίξουμε τη δουλειά των εκπαιδευτικών, να συνδράμουμε την προσπάθεια τους και να μείνουμε στο εμβληματικό σχολείο της πόλης μας.  

Γιατί το Καπετανάκειο είναι ιστορία, θύλακας πολιτισμού και γνώσης, εργαστήριο παραγωγής πολιτών.

Είμαστε αποφασισμένοι να πιέσουμε προς κάθε κατεύθυνση και με οποιοδήποτε τρόπο ώστε τα παιδιά μας να μπουν στο κτήριο του σχολείου μέχρι το τέλος αυτού του μήνα.

Προγραμματίζουμε άμεσα κινητοποιήσεις ώστε να πετύχουμε την ολοκλήρωση του έργου ,τη δικαίωση των πολύχρονων αγώνων, γονιών , μαθητών και καθηγητών.

Είναι βασανιστικό και άδικο γι αυτά τα παιδιά, που χρόνια ζουν δίπλα στο κτήριο και ειδικά αυτά της Γ’ Λυκείου, να βλέπουν δίπλα τους το άπιαστο όνειρο χρόνων να παραμένει άπιαστο…

Επιτέλους, ας κάνουμε την τελευταία μέρα που απομένει να μη διαρκέσει μιαν αιωνιότητα!

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Λυκείου

Α. Τσατσάκης, Ε. Τσελεντάκης, Η. Κιαμούρης, Π. Συντιχάκη, Ι. Περιστέρης

Υ.Γ.

Αφού εργολάβος και Δήμαρχος θεωρούσαν ότι είναι εφικτό και επιθυμούσαν το έργο να τελειώσει μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου, και αφού τα χρήματα υπάρχουν, γιατί το έργο κολλάει;» 

cretapost.gr